Jak ćwiczyć koncentrację dziecka nadpobudliwego?

Spis treści

• 1. Małe dziecko – mały problem?
• 2. Objawy nadpobudliwości
• 3. Leczenie nadpobudliwości
• 4. Zabawki dla nadpobudliwego dziecka

Małe dziecko – mały problem?

Zazwyczaj, jeśli dziecko wykazuje się większą niż typowa ruchliwością, ma problemy ze skupieniem uwagi i porzuca swoje obowiązki w środku ich wykonywania uważa się, że po prostu jest niegrzeczne. Winą obarcza się najczęściej rodziców, doszukując się źródeł takiego stanu rzeczy w błędach wychowawczych, statusie materialnym rodziny i tym podobnych czynnikach. Często jest to wstydliwy problem, z którym rodzice nie od razu udają się po odpowiednią pomoc. Wynika to z niechęci do stawienia czoła faktom, które mówią, że nasze dziecko jest inne, wymaga uwagi, problematyczne. Nie chcemy stygmatyzować malucha, zwlekamy z wizytą u specjalisty, mając nadzieję, że to tylko faza przejściowa z której dziecko wyrośnie. W konsekwencji zazwyczaj szukamy pomocy u lekarza, gdy interweniuje szkoła, co nie wpływa dobrze ani na dziecko, ani na rodziców.

Objawy nadpobudliwości

Co powinno nas zastanowić? Na co powinniśmy zwrócić uwagę? Nadpobudliwość, w skrajnej formie znana jako ADHD, jest rozpoznawana jako zaburzenie psychiczne, którego źródło tkwi w kodzie genetycznym. Czynniki środowiskowe mają raczej marginalny wpływ na pojawienie się nadpobudliwości. W przypadku najmłodszych, należy zwrócić uwagę na kilka charakterystycznych symptomów, takich jak problemy z zasypianiem, wyjątkowo duża aktywność ruchowa, powtarzanie czynności pomimo wcześniejszych negatywnych doświadczeń, brak apetytu oraz zaburzenia w rozwoju mowy. W przypadku dzieci w wieku szkolnym dochodzi do tego również problem z koncentracją (niezapamiętywanie poleceń) oraz obniżona kontrola zachowania utrudniająca kontakty z rówieśnikami. Dziecko nadpobudliwe często ma również problemy z interioryzacją, co objawia się między innymi prowadzeniem na głos narracji dotyczącej własnych działań.

Leczenie nadpobudliwości

Nie jest jednak tak, że nie możemy zrobić nic, by wspomóc nasze dziecko. Przede wszystkim, bardzo pomocne są zajęcia psychoterapeutyczne. W skrajnych przypadkach konieczne jest również zastosowanie terapii farmakologicznej. Czy możemy zrobić coś więcej? Czy są jakieś działania, które możemy sami podjąć?

Przede wszystkim, dziecko z nadpobudliwością potrzebuje poczucia pewności i bezpieczeństwa – w takich warunkach ma szansę osiągnąć maksymalną koncentrację. Regularne wykonywanie tych samych czynności pozwala również wykształcić u dziecka zręby konsekwencji, które pomagają mu osiągnąć odpowiednie stopnie w szkole. Rodzic powinien bezwzględnie brać udział w wykonywaniu przez potomka zadań domowych. Należy również formułować zadania do wykonania w sposób prosty i dzielić bardziej skomplikowane prośby na mniejsze części – pozwala to skupić się na pojedynczych czynnościach i zmniejsza poczucie znudzenia. Każdy etap wykonywania zadania powinien być konsekwentnie sprawdzany przez rodzica.

Zabawki dla nadpobudliwego dziecka

Oprócz obowiązków szkolnych ważna jest również zabawa. Ze względu na swoje szczególne cechy, dziecko z objawami ADHD musi mieć do dyspozycji odpowiedni rodzaj zabawek. Ważne jest również, aby ich liczba była raczej ograniczona, dzięki czemu dziecko będzie mogło skoncentrować się na wykonywanych czynnościach, zamiast poszukiwać nowych bodźców. Najlepsze w takich przypadkach są zabawki, których poziom trudności jest dostosowany do wieku dziecka. W tej roli idealnie odnajdą się na przykład klocki konstrukcyjne przy których układaniu dziecku może pomóc rówieśnik lub dorosły. Nie tylko pomogą ćwiczyć koncentrację na danej czynności, ale również malec, poddawany socjalizacji może oswajać się z innymi dziećmi, ucząc się zachowań społecznych. Tworzenie skomplikowanych konstrukcji pozwala zapanować nad emocjami, ale także ułatwia skupienie (zadbajmy o to, aby czas zabawy przypadał na raczej spokojną porę dnia) i rozbudowuje wyobraźnię.

Jeśli chodzi o dokładny plan leczenia, musi on zostać przedyskutowany i wdrożony przez lekarza specjalistę.

Objawy nadpobudliwości zazwyczaj zanikają wraz z wiekiem. Po osiągnięciu dorosłości, zaledwie około 2% populacji nadal wykazuje objawy ADHD. Warto więc tym problemem zająć się możliwie jak najwcześniej i pomóc naszemu dziecku poradzić sobie z przeciwnościami.